Opis: Dekret Alhambry 1492: Reżyseria: Omer Sarikaya. Z Robertem Mailletem, Kabirem Bedim, Billem Oberstem Jr., Harrym Edenem. 31 marca 1492 roku katoliccy monarchowie Hiszpanii, Izabela i Ferdynand, wydali dekret z Alhambry, edykt nakazujący wypędzenie lub nawrócenie wszystkich Żydów z Koron Kastylii i Aragonii do 31 lipca tego roku. Edykt został wydany wkrótce po zwycięstwie Ferdynanda i Izabeli w bitwie pod Grenadą, kończącej katolicką rekonkwistę Półwyspu Iberyjskiego z rąk sił islamskich. Jak zauważono w samym dekrecie, wydano go, aby powstrzymać Żydów od prób „podważenia świętej wiary katolickiej” poprzez próby „odciągnięcia wiernych chrześcijan od ich wierzeń”. Niestety, prześladowania Żydów z Półwyspu Iberyjskiego przez katolików nie były nowym zjawiskiem w 1492 r. Sto lat wcześniej wybuchła przemoc wobec Żydów w Kastylii podczas tak zwanej masakry w 1391 r. Po zamordowaniu 4000 Żydów w Sewilli , przemoc rozprzestrzeniła się na ponad 70 miast w całej Kastylii, powodując śmierć tysięcy Żydów, a tysiące innych przeszło na katolicyzm, aby oszczędzić im życie. Przemoc, prześladowania i przymusowe nawracanie były kontynuowane wobec Żydów z Półwyspu Iberyjskiego do 1400. Z powodu tych prześladowań do roku 1415 ponad połowa Żydów koronowanych w Kastylii i Aragonii przeszła na katolicyzm. Jednak z powodu hiszpańskiej inkwizycji nawrócenie nie gwarantowało bezpieczeństwa byłym Żydom w regionie. Z braku zaufania „starych chrześcijan” w latach 1449 i 1474 wybuchły powszechne bunty przeciwko konwertytom. Żydzi, którzy wybrali wygnanie, musieli sprzedać prawie cały swój majątek, zabierając tylko to, co mogli unieść. Całe społeczności spakowały się i opuściły, a ich domy i obszary święte szybko zostały odzyskane przez pozostałe wspólnoty katolickie. Wypędzenie doprowadziło do masowej migracji Żydów z Hiszpanii do Włoch, Grecji, Turcji, Afryki Północnej i basenu Morza Śródziemnego. W wyniku dekretu z Alhambry ponad 200 000 Żydów przeszło na katolicyzm, a od 40 000 do 100 000 zostało wypędzonych.